En ik heb nog nooit in november in een trui op een bankje in het park gezeten. Het was zo zonnig en lekker! Het rook ook lekker: naar herfst maar ook naar zon.
En ondanks dat ik in niet in het Vondelpark, maar in het Flevopark was had ik de hele tijd dit zinnetje van het liedje van Acda en De Munnik in mijn hoofd: Hoe rook het Vondelpark vannacht? Naar bos wat had je dan gedacht
Deze foto’s heb ik gemaakt met mijn campsnapkameraatje
Ik was er al bang voor. Ik stopte (even) met mijn virtuele reis, gedeeltelijk omdat ik over andere dingen wilde schrijven en deed dat vervolgens niet. Hoewel dat is niet helemaal waar. Vorige week zat ik in het park en schreef iets over alle vogels om me heen die de vogelapp op mijn telefoon herkend had, maar typte het niet over (misschien doe ik dat nog wel) en donderdag zat ik in de Hortus en toen schreef ik iets over … ik weet niet meer waarover ik iets schreef. Ik weet wel dat ik een tekeningetje maakte van het huisje waar het ticketloket en het winkeltje zitten.
Maar ik ga weer schrijven en daar begin ik nu mee!
Het herfst. In januari schreef ik al dat herfst een van mijn favoriete periodes van een jaar is. Maar ik vind dat het dit jaar el erg snel gaat. Vorig weekend was het nog wel even warm en morgen wordt het ook weer lekker, maar ik ben er nog niet aan toe om een jas aan te trekken en gisteren had ik dus maar een dik vest uit de kast geheeld. Mijn dikke truien blijven nog wel even in de doos onder mijn bed.
Vanochtend zat de nieuwsbrief van Ella Risbridger in mijn mailbox. Ik vind Ella Risbridger fantastisch en ik vind dat iedereen haar boek Midnight Chicken moet lezen, maar daar heb ik het nog wel een keer over. Haar nieuwsbrief zat dus in mijn mailbox en die begon met “I know it’s autumn because I have two urges: to eat a lot of porridge, ideally with golden syrup, and to do a PhD” en ik begrijp haar volledig. Sinds vorige week ontbijt ik weer met havermoutpap (zij bakt de havermout even in een hete pan zodat het bruin en notig wordt voordat ze de melk erdoor doet. Ik doe er geen Golden syrup over, maar dat is wel erg lekker! Ik doe er soms een beetje honing over.
Ik heb geen illusie dat ik ooit nog echt iets ga studeren, maar ik heb afgelopen week wel twee online colleges gehad over kunstgeschiedenis. Een was het eerste college van een reeks over (Kunst)geschiedenis en architectuur van New York van HOVO aan de VU en de andere was het eerste deel van een tweeluik over het getijdenboek ‘Les Très Riches Heures du duc de Berry’. Erg leuk en interessant!
Ik weet ook dat het herfst is als ik opeens weer wil gaan breien. Voordat ik MS kreeg en mijn hoofd, concentratie en handen nog helemaal goed werkten breidde ik een paar omslagdoeken met best ingewikkelde patronen en ik heb nog steeds wol liggen die ik op Texel kocht om een vest of trui van te breien. Nu ben ik al heel blij dat mijn handen niet volledig verkrampen als ik brei, maar verder dan doekjes om mijn gezicht mee schoon te maken en sjaals ben ik niet meer gekomen. Ik ben nu met een hele dikke sjaal bezig die ik waarschijnlijk nooit zal dragen want te warm en heb garen ingeslagen om een Doctor-Who-sjaal te breien, gewoon voor de leuk. Maar ik heb ook echt een missie dit jaar: ik ga een poging doen om sokken te breien.
Ik sluit af met nog één ding: ik weet dat het herfst is als ik zin heb in thee. Ik drink echt liters! Ik begin mijn dag sowieso, ongeacht het seizoen, altijd met een kop thee in bed. Dat heb ik van Ella Risbridger. Dat is meestal de enige kop zwarte thee die ik drink, verder drink ik kruidenthee, gemberthee en vruchtenthee (ik ben nu verslaafd aan verse tijmthee met citroen) en ik sluit de dag af met een kop “slaapthee”.
Over 89 dagen is het trouwens alweer kerst
Weer op plaats van bestemming: zon, regen en kans op onweer, 21 graden
Weer thuis: overwegend zonnig, 27 graden
Ken je dat, dat je na een fantastische vakantie weer naar huis wil, in je eigen bed wil slapen en gewoon weer terug wil naar je gewone leven? Op dat punt zit ik nu, dus vandaag is voorlopig de laatste dag van mijn virtuele vakantie. Ik ga verder want ik wil nog veel delen, veel gerechten koken, kouing aman en boterige zandkoekjes bakken en ik heb het mooiste van Bretagne nog niet eens gezien. Ik ga alleen niet meer zo lang achter elkaar op vakantie want reizen is vermoeiend maar ik vind het ook erg leuk! Ik wil ook weer over andere dingen schrijven maar daar had ik weinig energie en nam daar de tijd niet voor.
Vandaag ging ik van Morbihan naar Finistère. Ik ging naar Pont-Aven, in de voetsporen van Gauguin, je weet wel de vriend van Van Gogh die al ter sprake kwam in Arles, en naar Kerdruc. Ik was eerst van plan om ook naar Hennebont en Lorient te gaan, maar daar had ik geen zin in. Ik wilde naar Pont-Aven. Maar eerst ging ik nog naar Port-Louis. Eigenlijk had ik daar de vorige keer naartoe willen gaan maar ik vond dat ik genoeg gedaan had.
Weer op plaats van bestemming: overwegend bewolkt, 20 graden
Weer thuis: overwegend zon, 20 graden
Presqu’île de Quiberon, Gourénez Kiberén
Het schiereiland Quiberon steekt 14 km de zee in en was tot in de 11e eeuw een eiland, het strand van het puntje van vaste land loopt door op het puntje van het schiereiland. Net als bij Belle-Île is de westkant, aan de Atlantische Oceaan ruiger dan de kant die aan de baai ligt en ook hier heet de ruige kant Côte sauvage. eigendom van het
Conservatoire du Littoral en heeft een unieke flora. De oostkust grenst aan de baai van Quiberon loopt over in Mor braz (grote zee), een stuk water dat loopt van het schiereiland Quiberon tot Le Croisic in Loire Atlantique. Het is beschut is tegen erge wind en veel wordt bezocht door zomergasten. Vanaf het vaste land rijdt een trein tot het dorp Quiberon en dat vind ik echt top. Volgens mij is het spoornetwerk in Bretagne sowieso goed. De TGV rijdt ook tot Brest. Er zijn twee gemeenten op het schiereiland: Quiberon en Saint-Pierre-Quiberon, die bestaan uit gelijknamige dorpen en een aantal gehuchten. Quiberon ligt in het zuiden en Saint-Pierre-Quiberon in het noorden van het schiereiland. Tot 1856 was het een gemeente en tot 1653 was er zelfs maar een parochie.
Weer op plaats van bestemming: zon en bewolking, 20 graden
Weer thuis: zon en bewolking, 22 graden
Het is heel raar, alle andere stops aan de kust vond ik heel fijn maar ik kreeg nergens zin om naar de zee te gaan, tot nu. Misschien is dat omdat de Atlantische kust mij meer trekt dan de kust van de Middellandse zee of misschien omdat ik meer van het strand en de kust houd in de herfst dan in de zomer. Ik houd sowieso meer van de herfst dan van de zomer. Ik weet dat het nog geen herfst is, maar het begint wel een beetje zo te voelen. De blaadjes aan de bomen verkleuren (dat heeft meer met de droge zomer dan de herfst te maken), het is koeler buiten, het waait weer wat meer en het licht is anders dan een paar dagen geleden.
Lees verderWeer op plaats van bestemming: bewolkt en af en toe een bui, 23 graden
Weer thuis: overwegend zonnig, 23 graden
Vandaag ging ik naar Vannes en Auray. Tot ik me voorbereidde op dit deel van mijn virtuele vakantie had ik nog nooit van deze stadjes gehoord en dat vind ik heel erg jammer. Het zijn, naar mijn idee, typisch Bretonse stadjes met vakwerkhuizen, kerken en uiteraard haventjes.
Zal ik vanaf nu ook overal de Bretonse naam van geven? Vind ik persoonlijk wel leuk, dus ik doe het gewoon.
Vandaag zat er trouwens iets leuks bij de post. Ik vond laatst op Etsy opnaaibare emblemen van Bécassine en die moest ik gewoon hebben. Had ik al verteld wie Bécassine is? Dat is een strip van een Bretons boeren meisje. Volgens mij heb ik ooit zo’n stripboek gehad. Misschien moet ik maar op zoek naar een nieuwe.
Weer op plaats van bestemming: zonnig, 25 graden
Weer thuis: zonnig, 23 graden
Demat! (dat is hallo in het Bretons)
Ik zou heel graag Bretons leren en ik heb ook een site gevonden met vrij simpele lesjes, maar toch vind ik het ingewikkeld omdat het op geen andere taal lijkt die ik ken. Maar ik ga het gewoon proberen.
Ik weet dat ik het de afgelopen dagen hier weer heb laten afweten, maar ik ben behoorlijk Bretons bezig geweest. Echt waar! Woensdag opende een oesterbar hier in de buurt dus donderdag ging ik daarnaartoe want ik houd heel erg van oesters, vooral als ik verschillende soorten kan bestellen. Ik had dus zes verschillende soorten oesters en een glas poiré zonder alcohol (dus eigenlijk perensap met prik, maar wel erg lekker!). Volgens mij had ik geen oesters uit Bretagne, maar dat was niet erg.
Weer op plaats van bestemming: overwegend bewolkt, 21 graden
Weer thuis: zonnig, 23 graden
Volgens mij had ik min of meer beloofd om hier gisteren terug te komen, maar het is dus een dag later geworden, maar ik heb de afgelopen dagen behoorlijk wat gelezen op internet en in het boek Bretagne, kleine atlas voor hedonisten. Ik weet inmiddels zo’n beetje waar ik naartoe wil en dat is behoorlijk wat en ik wil ook nog meer lezen over de geschiedenis van Bretagne. Vandaag ben ik nog niet echt op reis want ik wilde een kleine introductie over Bretagne schrijven en ik ben de intocht van Sail Amsterdam aan het kijken. Ik ben sinds de 1990, volgens mij, naar alle edities geweest (niet naar de intocht, die heb ik alleen in 2005 gezien) en dit jaar beleef ik het vanaf de bank.
Net kwam de Belle Poule langs, een Franse schoener, opleidingsschip van de Franse marine met als thuishaven het Bretonse Brest.
Weer op plaats van bestemming: waterig zonnetje en heet, 41 graden
Weer thuis: overwegend bewolkt, 22 graden
Ik ben de hitte hier in Amsterdam weer doorgekomen. Ik heb het niet zo op dat warme weer en mijn lijf nog minder. Maar ik mag niet echt klagen want vergeleken met Zuid-Frankrijk was het hier nog peanuts en hier is het wel flink afgekoeld maar daar is het nog steeds heet!
Vandaag was mijn laatste dag in de Provence en ik ging naar Arles en de Camargue en het stelde me niet teleur. Ik vond Arles een mooi stadje en de Camargue vond ik echt prachtig en rustgevend.
Weer op plaats van bestemming: zonnig en heel heet, 41 graden
Weer thuis: overwegend zonnig en heel warm, 31 graden
Ik zou alleen nog naar Arles en de Camargue gaan in de Provence en daarna doorreizen naar een nieuwe streek. Maar omdat ik het eergisteren over Châteauneuf-du-Pape had dacht ik dat ik daar vandaag best even langs kon gaan en dan ook meteen naar Orange. Toen zag ik Pont du Gard op de kaart en dat is ook best gaaf. Dus dat deed ik vandaag.
Ik zou nog veel meer kunnen doen in de Provence, maar ik moest keuzes maken. Ik kan altijd nog terugkomen.
Van achter de geraniums 