Weer op plaats van bestemming: zonnig en warm, 33 graden
Weer thuis: vies warm en klef, overwegend bewolkt, 26 graden

Misschien raar om niet in het toeristisch centrum van Florence te beginnen en dan misschien ook nog bij een van de meest indrukwekkende fresco’s uit de renaissance, maar toch deed ik precies dat. Ik ging van start in Oltrarno, wat aan de andere kant van de Arno betekent. Ik deed dit omdat ik er daar even rustig in kon komen, omdat daar een heel gaaf museum is (heel lelijk aan de buitenkant, maar heel indrukwekkend aan de binnenkant er een mooi park is, omdat de mooiste kapel er staat en omdat ik aan die kant van de Arno heel lekkere pasta heb gegeten en prachtige handschoenen heb gekocht die ik nergens meer kan vinden.

Oltrarno
Tot de Medici familie het Palazzo Pitti bouwde werd je als inferieur beschouwd als je hier woonde. Daarna volgden veel welgestelde families. In Oltrarno zitten van oudsher veel ateliers en dat is nog steeds zo. Er zitten lijstenmaker, boekbinders, juweliers, houtbewerkers en leerateliers. Ik vond Oltrarno leuk en fijn. Ik denk dat het nu wel ontdekt is door toeristen, want zo gaat dat met dit soort wijken, maar toen ik er was was het nog rustig en fijn.

Santa Maria del Carmine
Ik begon vandaag vroeg want ik had thuis ook nog andere dingen te doen en ik begon op een magische plek, die je echt niet mag missen als je in Florence bent, vind ik. Eerst ging ik nog wel even naar de kerk waar die magische plek bij hoort, de Santa Maria del Carmine. Van buiten is de kerk lelijk, je ziet nergens aan dat het een kerk is en je zou er zo voorbij lopen.
De kerk is gewijd aan de Beatae Virginis Mariae de Monte Carmelo en werd gesticht door een groep karmelietenbroeders uit Pisa. De bouw van de kerk begon in 1268 als onderdeel van het karmelietenklooster, dat nog steeds bestaat. Van het oorspronkelijke gebouw zijn aan de zijkanten slechts enkele romaans-gotische resten te zien. De kerk werd in de 16e en 17e eeuw in barokstijl gerenoveerd, maar werd in 1771 door een brand beschadigd, waarbij het interieur van de kerk verwoest werd. De kerk werd in 1782 intern herbouwd in rococostijl. De voorgevel bleef, zoals bij veel kerken in Florence, onvoltooid. De sacristie raakte niet beschadigd door de brand daarom zijn de verhalen van Sint-Cecilia van Lippo d’Andrea (ca. 1400), en het marmeren monument van Pier Soderini van Benedetto da Rovezzano (1511-1513) bewaard gebleven. Het gewelf van het schip heeft een trompe-l’oeil fresco van Domenico Stagi.
In de kerk bevinden zich twee kapellen de Brancaccikapel waarover zo meer en de corsinikapel. De Corsini, een van de rijkste families van Florence in de 17e en 18e eeuw, lieten deze kapel bouwen tussen 1675 en 1683 om de stoffelijke resten te bewaren van een voorouderlijk familielid, Sint Andrea Corsini (1301-1374), die karmeliet en bisschop van Fiesole werd en in 1629 heilig werd verklaard.
De kapel is niet groot maar wel rijk versierd in barokstijl met veel marmer en reliëfs. De kleine koepel is beschilderd met fresco’s.

Cappella Brancacci
En toen het pareltje van de kerk: de Capella Brancacci. Om bij de kapel te komen moet je door het klooster dat bij de kerk hoort en ik moest ook wachten tot ik naar binnen mocht, want er mag maar een bepekt aantal mensen tegelijk naar binnen. Ik vond het helemaal niet erg om daar rond te kijken en even te zitten wachten. Het was er koel en rustig en in de zuilengalerij zitten allemaal fresco’s. Het klooster is ontworpen door Brunelleschi en die komen we later deze week nog een aantal keer tegen.

En toen mocht ik de kapel binnen. De Cappella Brancacci wordt ook wel de Sistijnse kapel van de vroege Renaissance genoemd en dat zegt, denk ik, al genoeg. Hier zijn het alleen vooral de fresco’s op de muren die machtig mooi zijn. De kapel werd in de jaren 20 van de 15e eeuw gebouwd in opdracht van de famili Brancacci. Masolino da Panicale kreeg opdracht om de muren te beschilderen en hij begon daaraan in 1422 samen met zijn compagnon Masaccio. Dit waren niet de minsten. Masolino was waarschijnlijk de eerste schilder die gebruik maakte van perspectief (al wordt dat ook over Masaccio gezegd) en hij werkte aan de deuren van het Baptisterium en Masaccio werd door Vasari de beste schilder van zijn generatie. Masolino vetrok naar Hongarije en later vertok Masaccio naar Rome (waar hij op 27 jarige leeftijd overleed) terwijl de muren nog niet klaar waren, dus toen kwam Fillippo Lippi, ook wel bekend als Fra Lippo Lippi (fra betekent broeder) en maakte de fresco’s af. De naam Fra Lippo Lippi boeit mij al sinds er begin jaren tachtig een tamelijk onbekende Noorse popgroep was met die naam.
Terug naar de fresco’s. De voorstellingen zijn:
De verzoeking van Adam en Eva
De verdrijving uit de Hof van Eden
Petrus’ roeping
La Navicella
Petrus’ berouw
De huldegelden
Genezing van de kreupele en opwekking van Tabitha
Prediking van Petrus
Doop van de neofieten
Petrus geneest de zieken met zijn schaduw
De uitdeling van aalmoezen en de dood van Ananias
Opwekking van de zoon van Theofilus en de troonsbestijging van Petrus
Paulus bezoekt Petrus in de gevangenis
Bevrijding van Petrus uit de gevangenis
Dispuut met Simon Magus en kruisiging van Petrus

Nieuwsgierig geworden naar de fresco’s? Kijk dan dit filmpje https://youtu.be/MbflvuZmdyA en de foto’s op de site Ciao Tutti https://ciaotutti.nl/reizen-door-italie/florence/de-mooiste-frescos-van-florence, voor een uitleg raad ik de wikipediapagina aan.

Santo Spirito
Een andere kerk aan de andere kant van de Arno is de Basilica di Santo Spirito. Deze kerk heeft ook een kale gevel, maar deze is, in tegenstelling tot die van de Santa Maria del Carmine wel gestuct. De Santo Spirito werd ontworpen door Brunelleschi, maar hij overleed voordat de bouw begon.
Deze kerk heeft, net als die kerk in Rome die ik zo vreemd aan vond doen, een vlak plafond. En ook hier valt me dat op. Ik ben dat gewoon niet zo gewend. Er zijn weinig foto’s online te vinden van het interieur van deze kerk en ik heb er zelf ook geen foto’s van, maar ik vond het zeker de moeite waard om te bezoeken. Het is heel erg Brunelleschi en heel erg Renaissance. Ik vond wel een filmpje met foto’s en uitleg https://youtu.be/ggpKKlsaeac
De 38 zijkapellen zijn beschilderd door onder meer Pier Francesco Foschi, Domenico Ghirlandaio, Neri di Bicci en Filippino Lippi.

Palazzo Pitti
Ik vind Palazzo Pitti een oerlelijk gebouw en kan maar moeilijk geloven dat het ontworpen is door Brunelleschi, want volgens Vasari was dat zo. Maar nu wordt toch gedacht dat het ontworpen is door zijn leerling Fancelli. Palazzo Pitti werd in 1458 gebouwd door de rijke bankier Luca Pitti. Het was zijn residentie tot Eloanora di Toledo het in 1549 kocht. Zij was getrouwd met Cosimo I de’ Medici, groothertog van Toscane. Cosimo I verbond het Palazzo Pitti met het Palazzo Vecchio door de constructie van een afgesloten doorgang, de Corridoio Vasariano. In 1737 werd het gebouw eigendom van het huis Habsburg Lotharingen en later werd het de Florentijnse residentie van Napoleon Bonaparte. De kunstschatten die de De’ Medici verzameld hadden werden eigendom van de stad. Toen, na de Italiaanse eenwording Florence tijdelijk de hoofdstad van Italië was woonde de Koninklijke familie in het paleis. En nu is het dus een museum. Vergeleken met het museum aan de overkant valt het misschien een beetje tegen, maar ik was toch verrast toen ik er rondliep. Op de site van het museum staan alle kunstwerken en kamers. Vooral die kamers vond ik erg gaaf.
Hoogtepunten vond ik de schilderijen Madonna met kind en scenes van het leven van Sint Anna van Filippo Lippi, De verzoeking van de heilige Hiëronymus van Vasari, de stillevens van Willem van Aelst en de plafonds, ik geloof dat ik in het hele musuem met mijn hoofd in mijn nek heb gelopen 🙂
In het museum hangt en staat trouwens niet alleen oude kunst, ze hebben ook moderne kunst en mode.

Giardino di Bobili
Achter Palazzo Pitti ligt een groot park, de Giardino di Bobili, waar je heerlijk rond kan slenteren, verdwalen en in de schaduw kan hangen en toen ik er was heb ik dat allemaal gedaan. De tuin werd aangelegd door Eloanora di Toledo en het waren privétuinen. In 1766 werden ze opengesteld voor het publiek. Overal in het park staan beelden en zijn fonteinen. Toen ik de heuvel opliep had ik een prachtig uitzicht over de stad.

Als je nog puf hebt kan je doorlopen naar San Miniato, het kerkje dat bovenop de heuvel staat. Ik heb dat nooit gedaan en deed het nu ook niet. Ik heb het alleen van een afstandje bewonderd.

Eten
Omdat ik gisteren ruimte moest maken in mijn vriezer, vandaag fysiotherapie had (daarna heb ik soms geen energie om te koken) en van 5 tot 6 een wandeling door San Gimignano had via zoom had ik gisteren een bakje zelf gemaakt lasagne bolognese uit de vriezer gehaald en vanavond in de oven geschoven. Daar is weinig Italiaans en niets Toscaans aan, maar het was wel lekker.