Weer op plaats van bestemming: zonnig en veel wind (mistral?), 29 graden
Weer thuis: overwegend bewolkt, regen en redelijk wat zon, 18 graden

Veel gedaan gisteren, zowel hier als thuis, dus ik wilde het vandaag een beetje rustiger aan doen maar dat is niet echt gelukt. Ik heb me nog ingehouden want er stonden eigenlijk drie musea op mijn lijstje maar ik heb er maar twee gedaan omdat het derde me, bij nader inzien, toch niet erg interessant leek. Maar als je van kunst uit het begin van de 20e eeuw houdt zou ik zeker naar Musée Cantini gaan. Naast de twee musea ging ik naar twee leuke buurtjes en een prachtige kerk. Dat leek me wel genoeg dus sloot ik af in een lief haventje.

Palais Longschamp
Palais Longchamp is een 19e eeuws neoclassistisch paleis in de wijk Quartier des Cinq-Avenues. Het gebouw bestaat uit drie delen: in het midden de watertoren waarin water uit de rivier Durance wordt opgeslagen, de oostvleugel met het Musée des Beaux-Arts en de westvleugel met het Museum d’Histoire Naturelle. Voor het paleis ligt een openbare tuin met een grote vijver waar water in stroomt uit een waterval met beelden. Aan beide kanten bevinden zich zuilengalerijen waarachter zich de musea bevinden. Achter het paleis ligt een park waar vroeger ook een dierentuin was.
Musée des Beaux-Arts
Het Musée de Beaux-Arts is het oudste museum van Marseille. Het bestaat sinds 1802 en zit sinds 1869 op de huidige plek. Ik had niet heel veel verwacht van de collectie van dit museum, maar dat viel me heel erg mee. Ok, er hangen en staan vooral werken van, voor mij onbekende, kunstenaars uit de 17e tot en met de 19e eeuw, maar dat betekent niet dat ik de werken niet mooi vond. Ik vond vooral de sculptuur La Rêverie van Jean-Louis Jaley (foto hieronder). En er hangen niet alleen werken va onbekende Franse schilders er hangen ook twee werken van Peter Paul Rubens en ook twee van Jan Breughel de Oude (niet zo beroemd als zijn vader en broer, maar toch niet onbekend). Heel fantastisch: de collectie staat online.
Museum d’Histoire Naturelle
Dit museum werd in 1819 opgericht. en net als het kunstmuseum in 1869 in het Palais Longchamp gekomen. Ik houd erg van natuurhistorische musea en als er een is in de stad die ik bezoek ga ik er meestal naartoe. Dit is niet een heel groot museum maar het staat propvol. Er zijn heel veel fossielen, heel veel dinosaurusbotten, maar ook heel veel heel mooi opgezette dieren. Ik vond vooral de enorme vitrinekasten met vogels en het mammoetskelet heel gaaf. Ook van dit museum staat bijna de hele collectie online en ik vind het leuk om de Franse naam van de vogels te zien.

Cours Julien
Cours Julien is, denk ik, de meest hippe en tegelijkertijd de meest alternatieve buurt van Marseille. De muren lijken er behangen met de mooiste straatkunst. De trap vanaf Rue Jean-Baptiste Estelle naar het plein is meestal helemaal beschilderd, maar ik had pech. Toen ik er was hingen er alleen breisels aan de leuningen. Als je de trap niet op wil of kan lopen kan je de metro nemen en uitstappen bij Notre-Dame du Mont. Er is een roltrap, maar ik kan niet garanderen dat er ook een lift is. Of je loopt via de zijkant naar het plein (maar dat loopt ook omhoog) en neemt de trap naar beneden.
Vanaf 1860 was er ongeveer 100 jaar lang een grote markt op dit plein en werd de buurt de buik van Marseille genoemd. In 1972 stopte de markt op Cours Julien. Nu is er op woensdag een biologische markt en bijna iedere dag is er een boekenmarkt. Rond het plein zitten allemaal restaurantjes en café’s en in de straatje eromheen leuke winkeltjes, ateliers en tatoeagewinkels.

Noailles
Naast Cour Julien ligt Noailles. Deze wijk werd in 1660 gebouwd en was een wijk waar veel welgestelde mensen woonden. De straten waren breed en de huizen groot. De wijk is vernoemd naar Rue Noailles die niet meer bestaat. In 1665 waren er al Kapucijnen naar de buurt gekomen en bouwden er een klooster op wat nu Rue du Marché des Capucins is.
Nu is het een multiculturele wijk met veel Noord-Afrikaanse supermarkten, restaurants en winkels met huishoudelijke dingen, zoals er hier in de Javastraat ook een aantal zit. Ik weet dat er mensen zijn die zich niet fijn voelen in deze buurt, maar dit is een van de veiligste wijken van Marseille en voelde me er erg thuis daar. Waar eerst Cours Julien de buik van Marseille genoemd werd heeft nu Noailles deze bijnaam door de markt en alle winkels waar etenswaren worden verkocht. De Marché des Capucins en straatjes eromheen vond ik heel fijn. In de wijk zitten meerdere winkels waar kruiden en specerijen in bulk verkocht worden waaronder Saladin Épices du Monde, fantastische winkel met grote zakken losse kruiden, gedroogd fruit en thee. Ik zou heel graag zo’n winkel hier om de hoek hebben. Op hun site staat een filmpje waardoor je een heel mooi beeld van de winkel krijgt en ik werd heel hebberig toen ik het bekeek. Maar er zijn ook veel oude winkels zoals Maison Empereurs, de oudste ijzerwarenwinkel in Frankrijk en daartegenover zit een gave hoedenwinkel

Notre-Dame de la Garde
Het is een hele klim naar de Notre-Dame de la Garde, maar dan heb je ook wat. Je kan ook samen met alle andere toeristen met de bus, maar ik vond de wandeling leuk, ik kwam door hele mooie straatjes, en vond het ook jammer dat ik die klim de tweede keer dat ik er was niet meer kon maken. Van 1892 tot 1967 hoefde je de klim sowieso niet zelf te maken want er was een funiculaire. De kabelbaan bestond uit twee cabines met plek voor in totaal vijftig passagiers en werd aangedreven door een hydraulisch systeem: elke cabine was uitgerust met een watertank van 12 kubieke meter. De cabines waren met elkaar verbonden door een kabel; de tank van de dalende cabine werd gevuld met water en die van de stijgende cabine werd geleegd. Deze ballast bracht het systeem in beweging. De verticale afstand tussen de twee stations was 84 meter.
De basiliek ligt op La Garde, het hoogste punt van Marseille op een 149 meter hoge kalksteenrots. Bijnaam van de kerk is la Bonne Mère (beschermevrouwe) en in Marseille wordt ook gezegd dat ze waakt over de stad. Vanwege de plek en het belang van de kerk is ze ook het bekendste symbool van de stad. en de plaats van een populaire bedevaart
op Maria Tenhemelopneming op 15 augustus. Het is de meest bezochte plek in Marseille.
Omdat het de belangrijkste kerk van de stad is dacht ik eerst dat dit de kathedraal was ipv die kolos bij de haven, maar dat is dus niet zo. Ik vind de kerk ook veel mooier en specialer dan de kathedraal.
De basiliek is gebouwd tussen 1853 en 1864 en bestaat uit een benedenkerk of crypte in
romaanse stijl, uitgehouwen in de rots, en een bovenkerk in neobyzantijnse stijl, versierd met mozaïeken. Een vierkante klokkentoren van 41 m ondersteunt een monumentaal beeld van Madonna met Kind van 11,2 m gemaakt van koper verguld met bladgoud.
Het interieur is versierd met 1200 m² aan mozaïeken en afwisselend rode en witte marmeren zuilen en pilasters. De mozaïeken werden tussen 1886 en 1892 vervaardigd met steentjes uit Venetië. De vloeren zijn bedekt met Romeinse mozaïeken met geometrische patronen. In de kerk hangen overal ex-voto’s in de vorm van marmeren plaquettes, schilderijen en prenten, de meeste van schipbreuken en stormen, en schaalmodellen van boten en vliegtuigen. De kerk is niet groot, maar ik vond hem prachtig en ik vind het heel mooi dat je daarbinnen nog aan alles het belang van de visserij en de zee merkt. Behalve de kerk zelf is het uitzicht vanaf de berg ook heel erg de moeite waard.

Santons
Ik houd van de kerstperiode en ik vond het heel speciaal om rond kerst in Marseille te zijn. Vanaf half november tot begin januari is de Foire aux Santons in Marseille. Santons zijn kleine figuurtjes om in en rond een kerststal te zetten. De traditie van Santons gaat terug tot de 12e eeuw. Toen stonden de kerststallen nog alleen in kerken. Tijdens de Franse Revolutie werd dit verboden en gingen mensen kleine kerststallen in huis plaatsen. Vanaf 1798 was grootschalige productie van de figuurtjes mogelijk toen de eerste mallen gemaakt werden. De Santons beelden niet alleen religieuze personages af, maar ook personages uit het dagelijks leven. Ik vind het heel erg jammer dat ik geen santon meegenomen heb uit Marseille.

Vallon des Auffes
Ik heb ook spijt dat ik niet naar Vallon des Auffes geweest ben, een kleine vissershaven ongeveer 2,5 kilometer ten zuidwesten van de oude haven, achter de brug op de weg langs de kust richting het zuiden. Ik vind het heel Italiaans aandoen met alle (gekleurde) huisjes die tegen de berg gebouwd zijn. Ik had graag bij een van de restaurantjes aan de haven vis gegeten en vanaf de baai naar de zonsondergang gekeken.

Morgen verlaat ik de stad en ga ik van de natuur genieten. Zin in!

Eten
In Marseille kan je overal vis eten, vooral aan de Vieux Port. Let wel op waar je gaat eten. Aan de haven zit een aantal supertoeristische restaurants, te herkennen aan de geplastificeerde menu’s, en daar kan je beter niet naartoe gaan. Ik heb een aantal keer vis en zeevruchten à la plancha gegeten en dat was heel erg lekker, maar ik heb ook een keer hele vieze mosselen gegeten. Vanavond eet ik gamba’s à la plancha (of eigenlijk uit de hete koekenpan want ik heb geen grillplaat) en halve tomaten met knoflook en Provençaalse kruiden uit de oven met een stuk stokbrood dat ik nog over heb van de jambon-beurre sandwich van vanmiddag.
Gisteren was ik bij de Franse supermarkt hier in Amsterdam en kocht ik onder andere ham en ik weet niet precies waarom maar ik vind de Franse ham lekkerder dan de meeste Nederlandse ham. Waarschijnlijk omdat het dikkere plakken zijn, maar als ik meerdere plakken Nederlandse op elkaar op stokbrood doe smaakt het nog niet hetzelfde.