Weer op plaats van bestemming: zonnig en heet! 36 graden
Weer thuis: zonnig, 23 graden

Ik moest mijn virtuele vakantie even twee dagen onderbreken. Een dag was ik behoorlijk kapotmoe en gisteren liep niets volgens plan. Ik had geen brood of iets dergelijks in huis dus ging ik buiten de deur lunchen en toen werd ik gebeld dat mijn nieuwe bril klaar was dus ging ik die meteen maar ophalen. Daarna ging ik nog even theedrinken met een vriendin en moest ik nog boodschappen doen. En toen was de dag voorbij. Maar vandaag ging ik weer verder.

Ik blijf nog even in de Provence maar ging vandaag wel naar een ander departement, namelijk van Bouches-du-Rhône naar de Vaucluse. Vaucluse doet me altijd denken aan een scene uit het fantastische (mijn mening) toneelstuk En attendant Godot van Beckett waarin Vladimir het verblijf van hem en Estragon in Vaucluse aanhaalt en Estragon antwoord: “Je n’ai jamais été dans le Vaucluse! J’ai coulé toute ma chaude-pisse d’existence ici, je te dis! Ici! Dans la Merdecluse!” (Ik ben nog nooit in de Vaucluse geweest! Ik heb mijn hele leven hier verspild, zeg ik je! Hier! In de Merdecluse!) Mocht je het toneelstuk niet kennen ik kan het heel erg aanbevelen! Het is maar een du boekje, maar het is prachtig en het is me altijd bijgebleven en ik herlees het regelmatig.
Ik zit niet meer op Instagram dus ik kan het niet controleren, maar volgens mij zijn de plekken waar ik vandaag naartoe ging een heel erg instagramwaardig, vooral het dorp Gordes en Abbaye Notre-Dame de Sénanque. Het zijn zo’n beetje de standaard plaatjes die je bij artikelen over de Provence en lavendel ziet.

Gordes
Gordes werd in 2023 door het Amerikaanse reistijdschrift Travel + Leisure uitgeroepen tot het mooiste dorp ter wereld, voor het Japanse Shirakawa en Giethoorn. Ik gok dus dat het de afgelopen twee jaar nog drukker is geworden in Gordes. Een heel verschil met begin jaren 90 toen ik er was want toen was het er stil. Ok het was buiten het hoogseizoen, maar toch, het was er echt stil.
Toen ik vanochtend filmpjes van Gordes bekeek op YT viel de drukte me heel erg mee, zeker na de hordes mensen in de kustplaatsjes in Italië, maar dat is waarschijnlijk ook precies de reden: het ligt niet aan de kust.
Een stukje geschiedenis: Er zijn bewijzen gevonden dat de omgeving bewoond werd door Romeinen. Er was een Romeinse weg van Apt naar Carpentras en er zijn Gallo-Romeinse overblijfselen gevonden bij opgravingen. Na de Romeinen werd het gebied veroverd door Arabieren. In de 8e eeuw werd er een benedictijnerklooster gesticht en in 1031 werd er een kasteel gebouwd. Na versterkingen werd het kasteel een Nobel Castrum, het enige in de buurt. In de 14e eeuw werd het dorp ommuurd uit angst voor oorlogen.
Na de dood van koning René in 1481 werd de Provence opgenomen in het Koninkrijk Frankrijk, maar net als Aix-en-Provence kwam Gordes in protest en bleef het onafhankelijk, wat voor een dorp niet heet vanzelfsprekend was.
Opvallend: Gordes was een van de eerste dorpen die de protestantse Reformatie accepteerde, een zeer gedurfde keuze in die tijd gezien de nabijheid van 
Avignon. In de 18e eeuw waren de muren rond het dorp verwaarloosd.
In de 19e eeuw was Gordes een welvarend dorp. Er waren vijf watermolens om graan te malen en er was een behoorlijke landbouwproductie van meekrap, olijven, vijgen en amandelen. Ook werden er zijderupsen geteeld voor de zijdeweverijen en er waren veel leerlooiers en schoenmakers. Maar Gordes was vooral beroemd om zijn steen: melasse, dat in de bouw werd gebruikt, en Gordessteen, dat brandwerend is en gebruikt wordt voor 
ovens en open haarden . Er waren ook ijzermijnen, een kolenmijn en zelfs een 
zwavelmijn aan de voet van het dorp.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Gordes een belangrijk verzetscentrum. In augustus 1944 werd het zwaar gebombardeerd door de Duitsers. Tijdens de periode van wederopbouw trok het dorp schilders, waaronder Chagall en Deyrolle. Inmiddels is het dorp weer helemaal in oude staat teruggebracht en nu is het vooral gericht op toerisme.

Ik vond rondlopen door Gordes via Google maps (jammer dat een aantal straatje er niet op staat) en YT-filmpjes het leukst. Het is een klein dorp, dus het is geen lange zit. Naast de leuke straatjes met mooie huizen en kleine winkels en pleintjes met fontein, terrassen en bloembakken zijn er en kasteel en een kerk die ik kon bezoeken. Maar htet had me erg fijn geleken als ik echt op een van die terrassen op een pleintje had kunnen zitten.
Chateau de Gordes
Helemaal bovenin het dorp staat het kasteel. Het werd rond 1525 werd het kasteel op de plek van het oude gebouwd. De sobere middeleeuwse architectuur zich vermengt met Renaissancestijl.  Tot in de 18e eeuw waren er geen aanpassingen aan het kasteel. Na de Tweede Wereld Oorlog kwam er een café op de begane grond, van 1970 tot 1996 een museum met het werk van kunstenaar Vasarely en nu zitten het toeristenbureau en een museum met het werk van de Belgische schilder Pol Mara, die lange tijd in Gordes woonde.
Église Saint-Fermin
De kerk gewijd aan Sint-Firminus, de beschermheilige van het dorp, werd gebouwd in de 18e eeuw. De bevolking van Gordes groeide en de middeleeuwse kerk, die te klein was geworden, werd samen met zo’n twintig huizen afgebroken om plaats te maken voor de bouw van de huidige kerk. Het imposante, fortachtige gebouw staat bovenop de rots. Het interieur is versierd met houtsnijwerk en de rijkelijk gekleurde muurschilderingen. De kapelen in de kerk zijn gewijd aan het smeden en slotenmakers (Saint-Eloi)en schoenmakers (Saint-Crespin).

Village des Bories
Ongeveer 1,5 km ten westen van Gorden ligt het Village de Bories. Het dorp bestaat uit stenen hutten die in de volksmond Les Cabanes werd genoemd. Het dorp heette officieel Les Savournins tot Pierre Viala, de ontdekker en restaurateur van het dorp, het in de jaren 1970 het de naam Village des Bories gaf. Het woord “Borie” is afkomstig van een plaatsnaam uit de 18e eeuw – “Les Borrys”, in het departement Bouches-du-Rhône – die halverwege de 19e eeuw door een geleerde ten onrechte werd uitgelegd als “hut van droge steen”. 
Het gehucht Les Savournins kwam tot stand in de 18e eeuw. De hutten zijn gebouwd met kalksteenplaten en werden gebruikt als seizoenswoning en opslagplaats van agrarische producten. Ik ben er in het echt geweest, maar ik denk niet dat ik er nu nog een keer naartoe zou gaan.

Abbaye Notre-Dame de Sénanque
Deze abdij is echt wereld beroemd en ondanks dat ik denk dat vrijwel niemand weet waar hij ligt ken iedereen hem van foto’s. Ik in elk geval.
De abdij werd in 1148 gesticht door cisterciënzer monniken afkomstig van 
de abdij van Mazan in de Ardèche. In 1178 werd de abdijkerk ingewijd. De abdijkerk heeft de vorm van een taukruis met een apsis die buiten de buitenmuren van de abdij uitsteekt. Opmerkelijk is dat de kerk niet richting het oosten, maar richting het noorden is gebouwd, maar dat kon niet anders omdat in de smalle vallei geen ruimte was voor de conventionele indeling.
In de 13e en 14e eeuw bereikte Sénanque zijn hoogtepunt, was het welvarend en groeide het met molens en grote landerijen. Begin 16e eeuw trad echter het verval in en waren nog maar een dozijn monniken. Tijdens de 
godsdienstoorlogen werden de vertrekken van de lekenbroeders verwoest en werd de abdij geplunderd door hugenoten . Tijdens de Franse Revolutie werden de gronden van de abdij 
genationaliseerd , werd de enige overgebleven monnik verdreven en werd Sénanque zelf verkocht aan een particulier. Het terrein werd in 1854 teruggekocht voor een nieuwe gemeenschap van cisterciënzer monniken van de Onbevlekte Ontvangenis, onder een minder streng reglement dan dat van de trappisten . De gemeenschap werd in 1903 verdreven, maar een kleine gemeenschap keerde in 1988. De monniken die in Sénanque wonen, verbouwen lavendel en houden honingbijen om in hun levensonderhoud te voorzien. Je kan in de abdij verblijven voor een spirituele retraite. Dat lijkt me wel wat. Ik ben alleen bang dat je enigszins stoned wordt door de geur van lavendel..

Eten
Vroeger aten we thuis meestal brood, soms met soep, op zaterdag en dat doe ik eigenlijk nog steeds vaak. Vanavond at ik het op zijn Frans met stokbrood met paté, een stukje Blue d’Auvergne en salade met coeur de boeuf en vinaigrette. Morgen ga ik wel weer echt koken.
Ik had eergisteren trouwens daube, Provençaals stoof gemaakt met wild zwijn en die was ontzettend lekker.

Vandaag gebruikt

Wandelingen
Gordes https://youtu.be/pa8mBhbEGII, https://youtu.be/LtUiSVyYnG4

Gordes
https://en.wikipedia.org/wiki/Gordes
https://fr.wikipedia.org/wiki/Gordes
https://www.gordes-village.com/
https://www.reisroutes.be/blog/provence/bezienswaardigheden-gordes/
https://www.zininfrankrijk.nl/bezienswaardigheden-gordes/
Kasteel
https://fr.wikipedia.org/wiki/Ch%C3%A2teau_de_Gordes
https://www.chateaudegordes.com/

Village des Bories
https://en.wikipedia.org/wiki/Village_des_Bories

Abbaye Notre-Dame de Sénanque
https://www.senanque.fr/histoire-de-labbaye-notre-dame-de-senanque/

Gidsen
Capitoolgids Provence & Côte d’Azur
Provence, kleine atlas voor hedonisten

Aan het lezen
One summer in Provence – Carol Drinkwater