Ik was er al bang voor. Ik stopte (even) met mijn virtuele reis, gedeeltelijk omdat ik over andere dingen wilde schrijven en deed dat vervolgens niet. Hoewel dat is niet helemaal waar. Vorige week zat ik in het park en schreef iets over alle vogels om me heen die de vogelapp op mijn telefoon herkend had, maar typte het niet over (misschien doe ik dat nog wel) en donderdag zat ik in de Hortus en toen schreef ik iets over … ik weet niet meer waarover ik iets schreef. Ik weet wel dat ik een tekeningetje maakte van het huisje waar het ticketloket en het winkeltje zitten.

Maar ik ga weer schrijven en daar begin ik nu mee!

Het herfst. In januari schreef ik al dat herfst een van mijn favoriete periodes van een jaar is. Maar ik vind dat het dit jaar el erg snel gaat. Vorig weekend was het nog wel even warm en morgen wordt het ook weer lekker, maar ik ben er nog niet aan toe om een jas aan te trekken en gisteren had ik dus maar een dik vest uit de kast geheeld. Mijn dikke truien blijven nog wel even in de doos onder mijn bed.

Vanochtend zat de nieuwsbrief van Ella Risbridger in mijn mailbox. Ik vind Ella Risbridger fantastisch en ik vind dat iedereen haar boek Midnight Chicken moet lezen, maar daar heb ik het nog wel een keer over. Haar nieuwsbrief zat dus in mijn mailbox en die begon met “I know it’s autumn because I have two urges: to eat a lot of porridge, ideally with golden syrup, and to do a PhD” en ik begrijp haar volledig. Sinds vorige week ontbijt ik weer met havermoutpap (zij bakt de havermout even in een hete pan zodat het bruin en notig wordt voordat ze de melk erdoor doet. Ik doe er geen Golden syrup over, maar dat is wel erg lekker! Ik doe er soms een beetje honing over.
Ik heb geen illusie dat ik ooit nog echt iets ga studeren, maar ik heb afgelopen week wel twee online colleges gehad over kunstgeschiedenis. Een was het eerste college van een reeks over (Kunst)geschiedenis en architectuur van New York van HOVO aan de VU en de andere was het eerste deel van een tweeluik over het getijdenboek ‘Les Très Riches Heures du duc de Berry’. Erg leuk en interessant!

Ik weet ook dat het herfst is als ik opeens weer wil gaan breien. Voordat ik MS kreeg en mijn hoofd, concentratie en handen nog helemaal goed werkten breidde ik een paar omslagdoeken met best ingewikkelde patronen en ik heb nog steeds wol liggen die ik op Texel kocht om een vest of trui van te breien. Nu ben ik al heel blij dat mijn handen niet volledig verkrampen als ik brei, maar verder dan doekjes om mijn gezicht mee schoon te maken en sjaals ben ik niet meer gekomen. Ik ben nu met een hele dikke sjaal bezig die ik waarschijnlijk nooit zal dragen want te warm en heb garen ingeslagen om een Doctor-Who-sjaal te breien, gewoon voor de leuk. Maar ik heb ook echt een missie dit jaar: ik ga een poging doen om sokken te breien.

Ik sluit af met nog één ding: ik weet dat het herfst is als ik zin heb in thee. Ik drink echt liters! Ik begin mijn dag sowieso, ongeacht het seizoen, altijd met een kop thee in bed. Dat heb ik van Ella Risbridger. Dat is meestal de enige kop zwarte thee die ik drink, verder drink ik kruidenthee, gemberthee en vruchtenthee (ik ben nu verslaafd aan verse tijmthee met citroen) en ik sluit de dag af met een kop “slaapthee”.

Over 89 dagen is het trouwens alweer kerst

Honden, veel honden.

Eigenlijk vind ik maar drie periodes in het jaar fijn: herfst, kerst en lente. Met de zomer en winter heb ik weinig. De zomer is vaak te warm voor me (MS gaat bij mij niet goed samen met hoge temperaturen) en de winter vind ik te donker en gladde stoepen vind ik maar eng.

Het afgelopen jaar was een beetje.saai. Er waren voor mij geen echte dieptepunten (gelukkig!) maar ook geen echte hoogtepunten (helaas). Ik heb wel leuke dingen gedaan, lekkere dingen gekookt, gebakken en gegeten, mooie boeken gelezen, mooie kunst en mooie films gezien en mooie (nieuwe) muziek gehoord. Maar als de hoogtepunten zijn dat mijn kat, ik schat, anderhalve kilo is afgevallen, dat ik een KitchenAid kocht en ik tegenwoordig wakker word met een kop thee en boek vond ik het toch behoorlijk saai.
Helaas was de wereld niet zo saai, daar waren wel veel ups en downs

Laat ik hiermee beginnen: ik zit niet echt achter de geraniums, of eigenlijk wel want ik ben ziek (MS), loop met een rollator en voel me soms behoorlijk nutteloos, maar ik leid geen inactief of zinloos leven.
Ik zit ook letterlijk achter de geraniums. Eerder had ik wat we doorgaans geraniums noemen, maar eigenlijk pelargoniums zijn, in bakken aan mijn balkon hangen en nu zitten in die bakken ooievaarsbekken, wat echte geraniums zijn.
Toen ik voor het eerst geraniums op mijn balkon had grapte ik tegen een vriend dat ik nu niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk achter de geraniums kon zitten en dat doe ik nu, jaren later, nog steeds, want ik houd ervan om naar buiten te kijken, naar de vogels en het zoemend en kruipend gespuis op mijn balkon en de mensen op straat. Ik hoop dat dit me inspiratie geeft voor stukjes en plaatjes daarom “van achter de geraniums”